2014(e)ko abenduaren 15(a), astelehena

TE AMO (MAITE ZAITUT)

-“Te amo” - dijo el principito…
-“Yo también te quiero” - dijo la rosa.
-“No es lo mismo” - respondió él…
"Querer es tomar posesión de algo, de alguien. Es buscar en los demás eso que llena las expectativas personales de afecto, de compañía…Querer es hacer nuestro lo que no nos pertenece, es adueñarnos o desear algo para completarnos, porque en algún punto nos reconocemos carentes.
Querer es esperar, es apegarse a las cosas y a las personas desde nuestras necesidades. Entonces, cuando no tenemos reciprocidad hay sufrimiento. Cuando el “bien” querido no nos corresponde, nos sentimos frustrados y decepcionados.
Si quiero a alguien, tengo expectativas, espero algo. Si la otra persona no me da lo que espero, sufro. El problema es que hay una mayor probabilidad de que la otra persona tenga otras motivaciones, pues todos somos muy diferentes. Cada ser humano es un universo. Amar es desear lo mejor para el otro, aún cuando tenga motivaciones muy distintas. Amar es permitir que seas feliz, aún cuando tu camino sea diferente al mío. Es un sentimiento desinteresado que nace en un donarse, es darse por completo desde el corazón. Por esto, el amor nunca será causa de sufrimiento.
Cuando una persona dice que ha sufrido por amor, en realidad ha sufrido por querer, no por amar. Se sufre por apegos. Si realmente se ama, no puede sufrir, pues nada ha esperado del otro.
Cuando amamos nos entregamos sin pedir nada a cambio, por el simple y puro placer de dar. Pero es cierto también que esta entrega, este darse, desinteresado, solo se da en el conocimiento. Solo podemos amar lo que conocemos, porque amar implica tirarse al vacío, confiar la vida y el alma. Y el alma no se indemniza. Y conocerse es justamente saber de vos, de tus alegrías, de tu paz, pero también de tus enojos, de tus luchas, de tu error. Porque el amor trasciende el enojo, la lucha, el error y no es solo para momentos de alegría.
Amar es la confianza plena de que pase lo que pase vas a estar, no porque me debas nada, no con posesión egoísta, sino estar, en silenciosa compañía. Amar es saber que no te cambia el tiempo, ni las tempestades, ni mis inviernos.
Amar es darte un lugar en mi corazón para que te quedes como padre, madre, hermano, hijo, amigo y saber que en el tuyo hay un lugar para mí.
Dar amor no agota el amor, por el contrario, lo aumenta. La manera de devolver tanto amor, es abrir el corazón y dejarse amar.”
-“Ya entendí” - dijo la rosa.
-” No lo entiendas, vívelo” -dijo el principito.

- Maite haut! -esan zuen printze txikiak.
- Nik ere nahi zaitut-esan zuen arrosak.
- Ez da gauza bera? -erantzun zuen.
"Nahi izatea zerbaitez jabetzea da, norbaitez jabetzea. Besteengan itxaropen pertsonalak maitasunez, konpainiaz betetzen dituen hori bilatzea da. Nahi izatea ez dagokiguna geureganatzea da, geure buruaren jabe egitea edo osatzeko zerbait desiratzea, zeren eta, nonbait, geure burua gabetzat jotzen baitugu.
Nahi izatea itxarotea da, gauzei eta pertsonei atxikitzea da, gure beharretatik. Orduan, elkarrekikotasunik ez dugunean sufrimendua dago. Ongi maitatua ez dagokigunean, zapuztuta eta atsekabetuta sentitzen gara.
Norbait nahi badut, itxaropenak ditut, zerbaiten zain nago. Beste pertsonak ez badit ematen espero dudana, sufritu egiten dut. Arazoa da beste pertsonak beste motibazio batzuk izateko aukera handiagoa dagoela, denok baikara oso desberdinak. Gizaki bakoitza unibertso bat da. Maitatzea bestearentzat onena desiratzea da, nahiz eta motibazio oso desberdinak izan. Maitatzea zoriontsu izaten uztea da, nahiz eta zure bidea eta nirea desberdinak izan. Sentimendu desinteresatua da, dohaintzan sortzen dena, bihotzetik bere burua erabat onartzea da. Horregatik, maitasuna ez da inoiz sufrimenduaren kausa izango.
Pertsona batek maitasunagatik sufritu duela esaten duenean, benetan maite izateagatik sufritu du, ez maitatzeagatik. Atxikimenduengatik sufritzen da. Benetan maite bada, ezin du sufritu, ez baitu ezer espero izan bestearengandik.
Maite dugunean, trukean ezer eskatu gabe amore ematen dugu, emateko plazer soil eta hutsagatik. Baina egia da, halaber, entrega hori, emate hori, desinteresatua, ezagutzan bakarrik gertatzen dela. Guk dakiguna baino ezin dugu maitatu, maitatzeak bere burua hutsera botatzea baitakar, bizitza eta arima fidatzea. Eta arimak ez du kalte-ordainik jasotzen. Eta elkar ezagutzea da, hain zuzen, zutaz jakitea, zure pozez, zure bakeaz, baina baita zure haserreez, zure borrokez, zure akatsaz ere. Izan ere, amodioak haserrea, borroka eta akatsa gainditzen ditu, eta ez da poztasun uneetarako bakarrik.
Maitatzea konfiantza osoa da gertatzen dena gertatzen dela, ez ezer zor didazulako, ez jabego neurekoiarekin, baizik eta isileko konpainian egotearekin. Maitatzea da jakitea ez zaizula denbora aldatzen, ez ekaitzak, ez neguak.
Maitatzea nire bihotzean leku bat ematea da, zu aita, ama, anaia, semea edo laguna izan zaitezen eta zurean niretzat leku bat dagoela jakin dezazun.
Maitasuna emateak ez du maitasuna agortzen, aitzitik, areagotu egiten du. Hainbeste maitasun itzultzeko modua bihotza ireki eta maitatzen uztea da.
- Ulertu dut-esan zuen arrosak.
- Ez ulertu; bizi ezazu! -esan zuen printze txikiak.