BIHOTZIK EDERRENA
Trukean ezer itxaron
gabe dena ematen erakusten digun istorioa da.
Halako batean, gizon gazte
bat herri baten erdian jarri zen eta eskualde osoko bihotzik ederrena
zuela esan zuen.
Jendetza handi bat
bere inguruan bildu zen, eta denek miretsi eta baieztatu zuten bere
bihotza perfektua zela, ez baitziren ageri ez orbanik ez urraturik.
Denek ikusi zuten
bihotzik ederrena zela. Miresten zutela ikustean, are harroago
sentitu zen gaztea, eta are sutsuago berretsi, leku zabal oso hartako
bihotzik ederrena zuela.
Bat-batean, agure
bat hurbildu eta esan zuen: "Zergatik diozu hori, zure bihotza
nirea bezain ederra ez bada?". Harrituta, jendetzak eta gazteak
zaharraren bihotzari begiratu zioten, eta ikusi zuten ezen, indarrez
taupada egiten bazuen ere, hura orbainez estalia zegoela eta puskak
falta ziren eremuak ere bazeudela, eta zati horiek ez zegozkien beste
batzuek ordeztu zituztela, ertz irregularrak ikusten baitziren haren
bazterrean.
Are gehiago, baziren
hutsuneak zituzten tokiak, non zati sakonak falta baitziren.
Jendearen begirada hunkitu egin zen, “nola esan dezake haren
bihotza ederragoa dela?” pentsatu zuten...
Gazteak zaharraren
bihotza ikusi zuen eta bere egoera baldarra ikusirik, barre egin
zuen.
- "Txantxetan
ari zara, ezta?", esan zuen. "Alderatu zure bihotza eta
nirea... Nirea perfektua da. Baina zurea orbanez eta minez beterik
dago."
- "Egia da",
esan zuen zaharrak, "zure bihotzak perfektua dirudi, baina ni
sekula ez nintzateke zurekin sartuko... Begira, orbain bakoitza
pertsona bat da, eta hari eman nion nire maitasun guztia. Nire
bihotzaren zatiak erauzi, maite izan dudan bakoitzari emateko. Askok,
aldi berean, berearen zati bat oparitu didate, irekita geratu zen
tokian jarri dudana. Piezak berdinak ez zirenez, ni pozten nauen
ertzak geratu ziren, izan ere, haiek edukitzean, partekatu dugun
maitasuna gogorarazten didate."
"Aukera
batzuetan bihotzaren zati bat eman nion norbaiti, baina pertsona
horrek ez zidan berea eman trukean. Hortik geratu ziren hutsuneak -
maitasuna ematea arriskutsua da, baina, zauri horiek irekita egonda
min ematen badidate ere, gogoratzen didate maitatzen eta itxaropena
elikatzen jarraitzen dudala, agian itzuli egingo direla eta
bihotzean utzi duten hutsunea beteko dutela."
- "Ulertzen al
duzu orain benetan ederra dena? ".
Gaztea isilik geratu
zen, malkoak bere masailetan zerizkion. Zaharrarengana hurbildu zen,
bihotz eder eta gaztearen zati bat atera eta eskaini zion. Zaharrak
hartu eta bere bihotzean jarri zuen; ondoren, bere zati zahar eta
zauritu bat atera zuen, eta irekitako gaztearen zauria estali zuen.
Pieza ongi moldatzen da, baina ez bikain. Zatiak berdinak ez zirenez,
ertzak nabaritzen ziren.
Gazteak bere
bihotzari begiratu zion eta jada ez zela perfektua ikusi zuen, baina
lehen baino askoz ederragoa zen, zaharra bere barnean zebilelako.
Eta zure bihotza...
nolakoa da?
https://www.aciprensa.com/historias/el-corazon-mas-hermoso-76
EL CORAZÓN MÁS HERMOSO
Una historia que nos
enseña a entregarlo todo sin esperar nada a cambio
Un día un hombre
joven se situó en el centro de un poblado y proclamó que él poseía
el corazón mas hermoso de toda la comarca.
Una gran multitud se
congregó a su alrededor y todos admiraron y confirmaron que su
corazón era perfecto, pues no se observaban en el ni máculas ni
rasguños.
Coincidieron todos
que era el corazón más hermoso que hubieran visto. Al verse
admirado el joven se sintió más orgulloso aun, y con mayor fervor
aseguro poseer el corazón mas hermoso de todo el vasto lugar.
De pronto un anciano
se acerco y dijo: "¿Por qué dices eso, si tu corazón no es
tan hermoso como el mío?" Sorprendidos, la multitud y el joven
miraron el corazón del viejo y vieron que, si bien latía
vigorosamente, este estaba cubierto de cicatrices y hasta había
zonas donde faltaban trozos y estos habían sido reemplazados por
otros que no correspondían, pues se veían bordes y aristas
irregulares en su derredor.
Es mas, había
lugares con huecos, donde faltaban trozos profundos. La mirada de la
gente se sobrecogió, ¿Cómo puede el decir que su corazón es mas
hermoso?, pensaron...
El joven contempló
el corazón del anciano y al ver su estado desgarbado, se echó a
reír.
- "Debes estar
bromeando", dijo. "Comparar tu corazón con el mío... El
mío es perfecto. En cambio el tuyo es un conjunto de cicatrices y
dolor."
- "Es cierto",
dijo el anciano, "tu corazón luce perfecto, pero yo jamás me
involucraría contigo... Mira, cada cicatriz representa una persona a
la cual entregué todo mi amor. Arranqué trozos de mí corazón para
entregárselos a cada uno de aquellos que he amado. Muchos a su vez,
me han obsequiado un trozo del suyo, que he colocado en el lugar que
quedó abierto. Como las piezas no eran iguales, quedaron los bordes
por los cuales me alegro, porque al poseerlos me recuerdan el amor
que hemos compartido."
"Hubo
oportunidades, en las cuales entregué un trozo de mi corazón a
alguien, pero esa persona no me ofreció un poco del suyo a cambio.
De ahí quedaron los huecos - dar amor es arriesgar, pero a pesar del
dolor que esas heridas me producen al haber quedado abiertas, me
recuerdan que los sigo amando y alimentan la esperanza, que algún
día tal vez regresen y llenen el vacío que han dejado en mi
corazón."
- "¿Comprendes
ahora lo que es verdaderamente hermoso?".
El joven permaneció
en silencio, lagrimas corrían por sus mejillas. Se acercó al
anciano, arrancó un trozo de su hermoso y joven corazón y se lo
ofreció. El anciano lo recibió y lo colocó en su corazón, luego a
su vez arrancó un trozo del suyo ya viejo y maltrecho y con el tapó
la herida abierta del joven. La pieza se amoldo, pero no a la
perfección. Al no haber sido idénticos los trozos, se notaban los
bordes.
El joven miró su
corazón que ya no era perfecto, pero lucía mucho mas hermoso que
antes, porque el amor del anciano fluía en su interior.
Y tu corazón...
¿cómo es?
ESPERANTZA BIHOTZARENTZAT